“ก็รู้ว่าคนอย่างนายคงไม่เปลี่ยนใจ”
วงแขนแกร่งช้อนอุ้มอีกคนให้นอนบนเตียงดีๆ
ก่อนที่มือไวจะปลดกระดุมเสื้อที่เหลือออกจนหมดแต่ยังไม่ทันได้แหวกออกก็โดนเจ้าของเรือนร่างปัดมือออกก่อนซะงั้น
“สัญญากับกูก่อน”
“ว่า?”
“ห้ามเจ็บ”
“ไม่รู้ดิ”
“สัสห้ามเจ็บ อื้ออ”
ซีวอนที่คิดว่าคงจะทำตามสัญญาอะไรแบบนั้นไม่ได้จึงก้มลงใช้ปากปิดปากให้เลิกพูดถึงเรื่องนั้นไปซะ
ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดกันเหมือนอดอยากมานานแรมปีซึ่งคยูฮยอนก็ได้แต่หลับตาพริ้ม
ถึงจะเคยจูบมาบ้างก็เหอะแต่ก็ไม่เคยจูบก่อนโดนเสียบแบบนี้นี่หว่า
“เห้ยๆ จะทำอะไร”
คยูฮยอนที่ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนต้องรีบโพล่งขัดทันทีเมื่อมือใหญ่กำลังเลื่อนขึ้นมาบนหน้าอกตัวเอง
จะว่าไปกูก็เริ่มกลัวแล้วนะ
“ถามมากจัง”
ซีวอนบ่นอย่างไม่จริงจังอะไรเท่าไหร่นักก่อนจะใช้นิ้วเขี่ยตุ่มไตสีหวานบนหน้าอกอีกฝ่ายข้างหนึ่งจนคยูฮยอนถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความไม่เคยก่อนจะจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างหาเรื่อง
“เขี่ยทำเหี้ยไรเนี่ย!
เห็นเป็นของเล่นหรือไง”
“เฮ้อออ โอเคๆ ไม่เขี่ยแล้ว”
ซีวอนพ่นลมหายใจออกจมูกพลางเกาหัวเบาๆ
กับอาการของอีกฝ่าย กูรู้แล้วว่าไม่เคยยยยยไม่ต้องด่ากูทุกท่วงท่าก็ได้
“อ๊ะ!”
คยูฮยอนเผลอร้องเสียงหลงเมื่ออีกฝ่ายก้มหน้าลงมาใกล้ก่อนที่ลิ้นร้อนจะแตะลงบนยอดอกข้างหนึ่งจนต้องแอ่นอกเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัว
ลิ้นร้อนตวัดเลียเหมือนเป็นลูกกวาดที่แสนหวานพลางมืออีกข้างก็เลื่อนขึ้นมาบดขยี้อย่างสนุกมือจนมันแข็งสู้มือทั้งสองข้างทำเอาคยูฮยอนต้องร้องอย่างไม่หยุดปากก่อนจะผลักหัวอีกฝ่ายออก
“ดูดเพื่อ!?”
“เอ้า! เขี่ยก็ไม่ให้ ดูดก็ไม่ให้
แล้วตกลงจะให้ทำอะไรเนี่ย”
ซีวอนเงยหน้าขึ้นมาถามคนที่นั่งหน้าแดงหอบหายใจถี่อย่างไม่เข้าใจ
ตกลงจะให้พี่ปี้มั้ยไอ้น้อง
“เอากูเลย”
“ห้ะ! มันเจ็บนะ”
ร่างสูงโพล่งขึ้นอย่างตกใจกับความใจกล้าของอีกฝ่าย
ดูหนูน้อยของกูจะอยากลองมากถึงขนาดที่ว่าจะให้กูเสียบเลยโดยไม่ต้องทำเหี้ยอะไรอีก
-_-
“อ้าวเหรอ แล้วทำไงถึงจะไม่เจ็บ”
“มันต้องเล้าโลมไปเรื่อยๆ
ดูดบ้างไรบ้างแล้วค่อยเล่นเบื้องล่างต่อ” ซีวอนพูดสอนอีกฝ่ายเหมือนผ่านมาสิบแปดฝนสิบแปดหนาวซึ่งคยูฮยอนก็ได้แต่พยักหน้าตามเงียบๆ
“เอ้ะมึงนี่เอากับคนอื่นบ่อยเหรอ!?”
“เปล่า เลิกถามสักทีได้มั้ยเนี่ย”
“ก็... อ๊า!”
เมื่ออยากได้ยินแต่เสียงครางซีวอนจึงจัดการใช้มือข้างนึงบดบี้ยอดอกอีกฝ่ายก่อนที่มืออีกข้างจะตะปบลงบนเป้ากางเกงที่เริ่มโปงนูนทำเอาคยูฮยอนถึงกับสะดุ้งโหยงไปทั้งตัว
อีซีวอนอีน่ากลัว T___T
ซีวอนหันมาสนใจที่ส่วนล่างแทนก่อนที่มือสองข้างจะช่วยกันปลดเข็มขัดรูดซิบพร้อมดึงออกจนหมดในคราเดียวจนคนที่กำลังนอนพิงหัวเตียงนิ่งๆ
ถึงกับตาลุกวาว
“ใจเย็นๆ เหวออออ”
คยูฮยอนร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเมื่ออีกฝ่ายจับขาของตนตั้งชันขึ้นพร้อมแยกออกกว้างทำเอาคนถูกกระทำต้องตาโตกว่าเดิมจนจะกระเด็นหลุดออกจากเบ้าอยู่แล้ว
“เชี่ยอายๆๆๆ”
ขาสองข้างพยายามหุบเข้าหากันแต่ซีวอนก็ยังจับไว้แน่นจึงคิดจะใช้มือทั้งสองข้างลงมาปกปิดเอาไว้แทน
“ตกลงจะเอาไม่เอา”
ซีวอนแกล้งเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบจนคยูฮยอนชักจะหวั่นใจเพราะความอยากรู้อยากลองมันมีมากกว่าความอายอยู่นิดนึงจึงค่อยๆ
เลื่อนมือออกให้จนซีวอนต้องก้มหน้าเม้มปากไม่ให้หลุดยิ้มออกมาก่อนจะเงยขึ้นตีหน้านิ่งเหมือนเดิม
“จัดการดิ” ร่างสูงจับฝ่ามืออีกคนให้เลื่อนมากอบกุมแกนกายของตัวเองเอาไว้จนคยูฮยอนถึงกับหน้าแดงซ่าน
ดูท่ากูตอนนี้ดินอนแก้ผ้าแหกขาจับจู๋ให้มันดูส่วนแม่งเสือกใส่เสื้อผ้าครบเลย
มันน่าอายมั้ยล่ะ
“ทำเหมือนที่ชอบทำนั่นแหละ”
“สัส”
คนที่นอนอ้าขาเอ่ยด่าอีกฝ่ายที่บังอาจมารู้ทันล้อเลียนกิจกรรมลับๆ
ของตนก่อนจะเริ่มขยับมือตามที่อีกฝ่ายว่า
ริมฝีปากอิ่มถูกกัดเม้มโดยเจ้าของจนห้อเลือดเพราะรู้สึกลุ้นระทึกไปหมดก่อนจะสะดุ้งตัวอีกครั้งเมื่อนิ้วเรียวเลื่อนมาแตะที่ช่องทางด้านหลัง
มาแล้วอีขั้นตอนนี้...
“ทนนะ”
“ห้ะ อ๊ะ...!” ยังไม่ทันได้ร้องท้วงอะไรก็ต้องอ้าปากค้างเมื่ออีกฝ่ายกดนิ้วเข้ามาโดยไม่บอกกล่าวกันเลยสักนิด
ส่าสสสสมึงพูดแค่ทนแล้วก็ใส่เข้ามาเลยเนี่ยนะกูจะเตรียมใจทันมั้ยเนี่ย
เจ็บโว้ยยยยย
“อ๊า...”
เรียวนิ้วใหญ่ขยับเข้าออกภายในร่างกายช้าๆ
พลางอีกมือที่ยังว่างอยู่ก็กุมมือคยูฮยอนเอาไว้ก่อนจะช่วยขยับชักรูดแกนกายให้จนคนที่นอนอยู่ต้องดิ้นเร่าร้องครางไม่เป็นภาษา
นิ้วที่สองกำลังจะตามเข้าไปติดๆ แต่คนถูกกระทำกลับห้ามเอาไว้
‘ครั้งแรกกูใส่นิ้วเดียวเองแล้วก็เอาเลย
ฟิตโคตร’
“นิ้วเดียว... พอ”
คยูฮยอนเอ่ยบอกอีกฝ่ายอย่างยากลำบากเมื่อคำพูดของทงเฮลอยเข้ามาในหัว
ตอนนี้กูเชื่อคำพูดมันหมดแหละเพราะมันเคยมีประสบการณ์มาก่อน
กูเชื่อว่ามันจะต้องดีและไม่เจ็บ ไม่งั้นอีพี่ฮยอกแจจะทนได้ไง
“แต่ว่า...”
“เชื่อกูเถอะน่า!
จะเอาก็เอาเลยไม่ต้องนิ้วแล้ว”
คยูฮยอนเอ่ยดุอีกฝ่ายลั่นห้องจนซีวอนต้องพยักหน้ารับก่อนจะใช้นิ้วเดียวนั่นแหละพยายามทำให้ช่องทางนั้นไม่ฝืดเคืองมากเกินไปแม้จะรัดมากมายก็ตามที
ไอ้ฮยอกแจนี่แนะนำกูแบบใส่เข้าไปได้ทั้งมือก็ดีคนโดนจะได้ไม่เจ็บ พูดซะกูกลัวเลย
แต่ความจริงกูได้ใส่แค่นิ้วเดียว...
“เอายัง กูพร้อมแล้ว”
คยูฮยอนพูดเร่งอีกฝ่ายด้วยความอยากรู้อยากลองเต็มทนโดยลืมนึกถึงเรื่องความเจ็บปวดที่กำลังจะตามมาไปซะสนิท
ซีวอนที่ไม่อยากขัดใจอีกฝ่ายจึงรีบถอดผ้าออกจนหมดเผยให้เห็นแกนกายใหญ่ที่ดีดผึงออกมาทันที
“เดี๋ยวๆ
จะใส่ไอ้เหี้ยนั่นเข้ามาเหรอ”
คยูฮยอนกระถดตัวไปชิดกับหัวเตียงก่อนจะชี้ไปที่ส่วนนั้นด้วยความหวาดกลัวจนซีวอนต้องมองตามแล้วหัวเราะหึออกมา
“ใช่แล้วจ้ะ...”
มือใหญ่ดึงรั้งเอวอีกคนให้ลงมานอนติดเตียงอีกครั้งก่อนจะใช้ส่วนนั้นถูไถอยู่ที่ปากทางจนคนที่กำลังใกล้โดนเสียบต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อก
แล้วนิ้วเดียวที่กูเตรียมตัวไปเมื่อกี้จะมีความหมายเหี้ยอะไรเหรอ...
“กูว่านะ... เห้ยๆ โอ้ยย!”
ยังไม่ทันจะได้ต่อรองอะไรก็ต้องร้องเสียงหลงดังลั่นห้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อซีวอนดันส่วนหัวเข้ามาภายในร่างซึ่งร่างสูงถึงกับต้องซี้ดปากเพราะภายในช่องทางนั้นรัดดีเหลือเกิน
“ไอ้สัส! กูบอกว่า... อ...อ๊าา ห้าม
จ...เจ็บ อ๊าา!” คยูฮยอนร้องครางพร้อมพูดออกมาอย่างเจ็บปวดจนมันเละไม่เป็นประโยค
ใบหน้าบิดเหยเกด้วยความจุกเสียดที่ช่วงล่าง
ถ้ารอดไปได้กูจะฆ่าทงเฮคนแรกเลยอีเหี้ยยยยยยยยยแนะนำกูได้ส้นตีนมาก
“ฉันก็ไม่ได้... อาห์
สัญญาด้วยซะหน่อย” ซีวอนว่าอย่างเจ้าเล่ห์พลางกดแกนกายใหญ่เข้าไปในช่องทางที่คับแน่นนั้นจนมิดลำก่อนจะปล่อยแช่ไว้อย่างนั้น
น้ำใสไหลรินออกจากดวงตาด้วยความที่ห้ามเอาไว้ไม่อยู่เพราะมันเจ็บเกินจะทนจริงๆ
ผ้าปูที่นอนที่เคยเรียบสะอาดตอนนี้กลับยับยู่ยี่ไปหมดเพราะถูกเจ้าของเตียงจิกทึ้งระบายความเจ็บปวด
“มึง... ฮึก มันเจ็บจริงๆ นะ ...อ๊ะ”
คยูฮยอนสะอึกสะอื้นออกมาด้วยความสุดจะทนจนซีวอนถึงกับชะงักเพราะไม่ค่อยได้เห็นน้ำตาของตนที่อยู่ใต้ร่างตนเท่าไหร่นัก
มือใหญ่ยกขึ้นเช็ดคราบน้ำตาให้ก่อนจะจุมพิตแผ่วเบาอย่างอ่อนโยน
“ก็บอกแล้วว่ามันเจ็บ”
“แม่ง... อ๊า นี่ปลอบกูเหรอ”
เสียงครางเริ่มดังขึ้นพร้อมประโยคนั้นก่อนจะดังถี่ติดกันเรื่อยๆ
เมื่อซีวอนขยับสะโพกไสแกนกายเข้าออกภายในช่องทางที่มีผนังอ่อนนุ่มโอบรัดอยู่
เสียงครางหวานดังระงมขึ้นลั่นห้องนอนโดยมีสองร่างนอนกอดก่ายกันอยู่
สะโพกหน้าเริ่มกระแทกกระทั้นด้วยจังหวะที่ถี่รัวมากยิ่งขึ้นซึ่งคยูฮยอนก็ได้แต่เกาะอีกฝ่ายไว้แน่นพร้อมหลับตาปี๋
กูยอมรับทุกแรงกระแทกแล้วครับพี่ซีวอนใจเย็น
ก๊อก ก๊อก
“คุณลูกขาลงมาทานข้าวเร็ว
ลูกซีวอนด้วยนะ”
“!!” เสียงเคาะประตูพร้อมประโยคที่ตะโกนเข้ามาทำเอาทั้งสองร่างชะงักกึ่กก่อนจะมองที่ประตูบานนั้นสลับกับหน้าอีกฝ่ายไปมาด้วยความที่ทำอะไรไม่ถูก
“คุณลูกขา”
“เอาไงเนี่ย”
“ไม่รู้”
สองคนที่กำลังแก้ผ้าล่อนจ้อนซึ่งยังคงอยู่ในท่าล่อแหลมอย่างนั้นเถียงกันไปมาซึ่งคยูฮยอนก็หน้าซีดลงไปอีกเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูของแม่ก่อนจะจะถูกเปิดเข้ามา
“คยูฮยอน...”
“แม่ปิดประตู!!”
คยูฮยอนตะโกนออกไปบอกผู้เป็นแม่เสียงดังทำเอาประตูที่กำลังถูกแง้มเปิดเข้ามาต้องหยุดชะงักกึกอย่างนั้น
หัวใจสองคนบนเตียงเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะด้วยความกลัวที่แม่จะเข้ามาเห็น
“ทำไมล่ะคะ แล้วทำไมหนูไม่เปิดไฟล่ะ”
คุณแม่ว่าอย่างไม่เข้าใจพลางใช้มือเอื้อมผ่านประตูห้องเข้ามาคลำหาสวิตซ์ไฟแล้วกดเปิดให้ทำให้ทั้งห้องสว่างโล่
สภาพของคยูฮยอนที่ว่ามืดก็น่าอายพอแล้วแต่พอเปิดให้เห็นกันชัดเจนแบบนี้ก็แทบจะช็อคตาย
“ปิด... อ๊ะ ปิดประตูก่อนครับ”
“แต่แม่...”
“ปิดสิครับ!”
คยูฮยอนยังคงตะโกนย้ำบอกแม่คำเดิมจนประตูห้องนอนต้องถูกปิดไปก่อนจะตามมาด้วยเสียงถอนหายใจของสองร่างบนเตียง
“หนูออกมาหาแม่หน่อยสิคะ”
เสียงของผู้เป็นแม่ยังคงดังอยู่ที่หน้าประตูทำให้ทั้งสองคนรู้ว่าอันตรายยังไม่ได้หายไปไหนไกลเลย
“ครับๆ แปบนึงนะแม่
...เอาออกไปก่อนดิวะ!” ประโยคแรกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนตะโกนบอกแม่ก่อนที่ประโยคหลังจะกัดฟันพูดกับอีกฝ่ายที่นอกจากจะไม่ช่วยอะไรแล้วยังแกล้งขยับเบาๆ
อีกต่างหาก
“เอาออกแล้วใส่ใหม่มันเจ็บนะ”
“ช่างแม่งเถอะสัสกูจะไปหาแม่ อ๊าา!”
ยังไม่ทันที่อีกคนจะได้ถอนร่างกายออกคยูฮยอนก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อร่างสูงดึงร่างของตนให้ลุกขึ้นนั่งทับแกนกายใหญ่ไว้เต็มๆ
ทำให้มันเข้ามาได้ลึกกว่าเดิม
“ซีวอน... อึ้ก กูต้องไป...”
“รู้แล้ว แปบนึงดิ”
ซีวอนว่าอย่างใจเย็นพลางหยิบเสื้อนักเรียนของคยูฮยอนที่วางอยู่ข้างเตียงขึ้นมาติดกระดุมใส่ให้อีกฝ่ายก่อนจะอุ้มเดินลงจากเตียงไปที่หน้าประตูในท่าลิงอุ้มแตงซึ่งทุกจังหวะช่างสอดเข้าไปได้ลึกเหลือเกินก่อนที่การทรมานจะสิ้นสุดลงเมื่อซีวอนจับอีกฝ่ายลงก่อนจะให้ยืนหันหลังมาให้
“มึง...”
คยูฮยอนกัดฟันพูดไม่ให้เสียงครางเล็กลอดออกไปเพราะแม่ยังยืนอยู่ที่หน้าประตู
เขารู้ว่าซีวอนต้องการจะทำอะไร จะให้ออกไปรับหน้าแม่โดยที่ลูกชายใส่แค่เสื้อแถมยังโดนเอาอยู่หลังประตูเนี่ยนะ
อีชั่ว
“แม่รออยู่นะ”
ซีวอนพูดกดดันจนคยูฮยอนหมดทางเลือกต้องเปิดประตูออกไปรับหน้าแม่พลางยื่นหน้าออกไปให้เห็นแค่ไม่เกินส่วนอกซึ่งมีเสื้อใส่อยู่
“ว... ว่าไงครับ”
“ทำอะไรอยู่ลูก” คุณแม่ว่าพลางทำท่าจะสอดส่องสายตาเข้าไปด้านในแต่ลูกชายกลับยื่นหน้ามาบังไว้ทั้งหมด
“ติวไง... ครับ”
คยูฮยอนพูดตอบแม่อย่างยากลำบากเมื่อคนที่อยู่หลังประตูยังคงไสกายเข้ามาช้าๆ
เหมือนกับจะแกล้งกันซะให้ได้ อย่าให้เสร็จเมื่อไหร่นะมึงตายแน่ไอ้ซีวอน
“แล้วซีวอนไปไหนล่ะคะ”
“ข... เข้าห้องน้ำครับ”
คยูฮยอนยังคงยิ้มสู้แม้ใบหน้าจะเริ่มมีเหงื่อซึมออกมาแล้วก็ตามที
คุณแม่ได้แต่มองด้วยสีหน้าติดสงสัยเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ
“ติวเสร็จแล้วลงไปกินข้าวนะคะคุณลูกขา”
“อื้อ ค...ครับ”
ลูกชายตอบรับอย่างนอบน้อมพร้อมยิ้มตบท้ายไปอีกหนึ่งดอกให้คุณนายเลิกสงสัยใช้สายตามองนั่นมองนี่ก่อนที่คุณนายจะค่อยๆ
เดินลงบันไดไปโดยที่สายตายังคอยมองลูกอยู่ตลอดจนลับสายตาไป
“เฮ้อ... อ๊าาๆ อ๊ะ”
ยังไม่ทันจะปิดประตูให้สนิทก็ถูกอีกฝ่ายดันตัวเข้าชิดจนประตูบานใหญ่ต้องปิดลงตามแรงผลักนั้นก่อนที่ซีวอนจะรัวเอวใส่อย่างหมดความอดทนจนคยูฮยอนต้องพิงตัวกับประตูอย่างเหนื่อยโดยแอ่นเอวให้อีกคนได้ทำตามใจ
“อื้ออ มึง...”
“อืม...”
เสียงครางต่ำตอบรับกับคำเสียงครางของร่างตรงหน้าเพราะรู้ว่าไม่นานก็จะถึงฝั่งฝันทั้งคู่ฝ่ามือใหญ่จึงเอื้อมไปด้านหน้าเพื่อชักรูดแกนกายแข็งขึนของอีกคนให้
แกนกายใหญ่ซอยถี่ยิบเข้าออกช่องทางที่ขมิบถี่รัวจนในที่สุดก็จุดที่รอคอย
“อ๊าา!”
คยูฮยอนเชิดหน้าขึ้นอย่างสุดจะทนก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมาเต็มฝ่ามืออีกฝ่ายแถมยังเลอะติดประตูเช่นเดียวกับซีวอนที่กระแทกเอวหนักๆ
อีกสองสามทีก็ฉีดน้ำรักเข้าไปเต็มช่องทางรัก
เสียงลมหายใจหอบเหนื่อยดังขึ้นแทนที่เสืียงเนื้อที่เคยกระทบกันดังสนั่นลั่นห้องก่อนที่ซีวอนจะค่อยๆ
ถอนแกนกายออกจากร่างอีกคนจนน้ำรักไหลย้อนออกมาตามขาขาว
“เหี้ยซีวอน อย่าให้กูมีแรงนะมึง...”
คยูฮยอนก็ยังคงปากเก่งเหมือนเดิมเมื่อรับรู้ว่าอีกฝ่ายได้ออกไปจากร่างกายแล้วเพราะรู้สึกโล่งช่วงท้องเสียเหลือเกินพลางทำท่าจะล้มพับไปกับพื้นจนร่างสูงต้องพุ่งเข้ามาประคองไว้
“ตื่นเต้นอ่ะดิ”
ซีวอนเอ่ยแซวอีกฝ่ายอย่างอดไม่ได้พลางพยุงร่างที่อ่อนปวกเปียกให้ขึ้นมานอนบนเตียงโดยที่คยูฮยอนก็ไร้เรี่ยวแรงในการขัดขืนใดๆ
ทั้งสิ้น
“นั่นแม่กูนะ”
“แล้วจะให้ทำยังไง”
“บอกให้เอาออกไปก่อนๆ ก็ไม่ฟังกู
แม่ง... เจ็บชิบหาย”
คยูพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่าหงุดหงิดก่อนจะใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีพลิกตัวนอนตะแคงเพื่อจะหนีหน้าอีกฝ่ายแม้จะรู้สึกเจ็บก็ตามที
“เห็นปะ นี่ถ้าตอนนั้นเอาออกแล้วกลับมาเสียบใหม่เจ็บกว่านี้อีก”
ซีวอนแกล้งพูดด้วยน้ำเสียงซีเรียสจริงจังจนอีกฝ่ายต้องเงียบไปได้แต่นอนมุ่ยหน้า
กูเสียค่าโง่ไปมูลค่ามหาศาลเลยทีเดียว
“หายเหนื่อยยัง”
“ทำไม”
“เมื่อกี้ของคาว ต่อไปนี้ขอของหวานนะ”
ร่างสูงว่าพลางพรมจูบทั่วไหล่ขาวเนียนจนถึงต้นคออีกฝ่ายจนคยูฮยอนต้องย่นคอหนีก่อนจะครางอือในลำคอเมื่อเรียวนิ้วใหญ่เริ่มซุกซนอีกครั้งซึ่งมื้อค่ำที่แม่มาตามไปกินเมื่อครู่คงไม่สำคัญอีกแล้ว
ครั้งแรกของกู...
ช่างฮาร์ดคอร์สัสสิ้นดี -_-
